ஈழத்தமிழர் படுகொலைகள் - பாகம் 2

1983 - இன கலவரம்
சிங்கள வெறியர்கள் நடத்திய ஈழ வரலாற்று வன்முறைகளில் மிக மோசமான வன்முறைகள்,கொலைச் செயல்கள் அரங்கேற்றப்பட்ட ஆண்டு 1983 ஆகும்.
இலங்கையின் வடமாவட்டங்களில் உள்ளாட்சி தேர்தல் மே 1983_ல் நடைப்பெறுமென அரசாங்கம் அறிவித்தது.ஆயினும் 98% மக்கள் தேர்தலை புறக்கணித்தனர்.தேர்தலை ஒட்டி வந்திறங்கிய சிங்கள ராணுவம் யாழ்பாணம் கந்தர்மடை பகுதியில் கடைகளுக்கு தீயிட்டதுடன் வீடுகளுக்குள் புகுந்து விலையுயர்ந்த பொருட்களை கொள்ளை அடித்தனர்.வவுனியாவிலும் வன்முறை கும்பல் தாக்க தொடங்கியது.குறிப்பாக திரிகோணமலையில் சிங்கள ராணுவமும்,குண்டர்களும் ஒன்றாய் கூடி பொது மக்களை கொல்லத் தொடங்கினர்.01 ஜுலை 1983_ல் தமிழ் தேசிய அமைப்பினர் கூடி திரிகோணமலையில் போரட்டத்தை தொடங்கினர்.கொழும்புவில் இருந்து வந்த ரயிலுக்கு இரண்டு தமிழ் இளைஞர்கள் தீ வைத்தனர்.
இரண்டு மூத்த போராட்ட தலைவர்கள் திரு।டாக்டர்.அமிர்தலிங்கம் மற்றும் கோவை மகேசன் கைது செய்யப்பட்டு கொழும்பு கொண்டு செல்லப்பட்டனர்.யாழ்பாணத்திலிருந்த இரண்டு பத்திரிக்கை அலுவலகங்கள் சீல் வைக்கப்பட்டன. இதன் எதிரொலியாய் திருநெல்வேலியில் நடந்த கிளைமோர் தாக்குதல்களில்
13 சிங்கள ராணுவத்தினர் கொல்லப்பட்டனர்.

ஜுலை 24_1983 ஞாயிற்று கிழமை சிங்கள அரசாங்கத்தின் அனுமதி பெற்ற வன்முறை கும்பல் அரசு பேருந்துகளிலும்,தனியார் பேருந்துகளிலும் ஏறி தமிழர்களை இனத்தை இழிவுப்படுத்தும் வார்தைகளால் பழிக்கத் தொடங்கினர்.இதன் விளைவால் வன்முறையை தொடங்கி தமிழர்களின் வீடுகள்,கடைகள் தாக்கப்பட்டன.திங்கள் கிழமை இந்த வன்முறை கொழும்புவின் பிற பகுதிகளுக்கு பரவ தொடங்கியது.சாலைகளில் வாகனத்தில் பயணம் சென்றவர்கள் சோதனை செய்யப்பட்டனர்.அவர்கள் தமிழர் என்று தெரிந்தால் அங்கேயே தாக்கப்பட்டனர் அதில் சிலர் கொல்லப்பட்டனர்.
திங்கள் கிழமை மாலை 4.00_மணியளவில் அரசாங்கம் ஊரடங்கு உத்தரவு பிறப்பித்தது.அடுத்த நாள் செவ்வாய் கிழமை வரை நீட்டிக்கப்பட்டது.மீண்டும் 27_ந் தேதி மாலை 4.00 முதல் 5.00மணி வரை ஊரடங்கு போடப்பட்டது.ஊரடங்கு அமுலில் இருந்த போதும் வன்முறையாளர்கள் தேர்தல் வாக்கு அட்டவணையின் உதவியுடன் தமிழர்களின் வீட்டு விலாசத்தை அறிந்து வீடு புகுந்து படு கொலைகளை அரங்கேற்றினர். இந்த வன்முறைகள் நடந்த போது சிங்கள் ராணுவம் கட்டவிழ்த்து வன்முறையாளர்களை தடுக்ககூடாது என்று காவல்துறைக்கு உத்தரவு பிறப்பித்தது.
இந்நாட்களில் சுற்றுலா வந்திருந்த பயணிகள்,வன்முறைகளை நேரில் கண்டவர்கள்,வன்முறையை தடுக்க வேண்டிய காவல்துறை வேடிக்கை பார்த்தது என்று கூறினர்.
இன கலவரம் கொழும்பு நகரில் கட்டுப்படுத்த படாத காரணத்தால் வன்முறையாளர்கள் கண்டி நகரின் வீதிகளில் தமிழர்களை கொல்வதற்க்கு தேடி அலைந்தனர். திரிகோணமலையில் 26_ஜுலை அன்று 200 தமிழர்களின் வீடுகளை மொத்தமாய் தீ வைத்து கொளுத்தினர்.திரிகோணமலையில் சிங்கள கடற்படை தளம் இருந்ததால் வன்முறையாளர்கள் இன்னும் அதிக அக்கிரமங்கள் செய்தனர்.
யாழ்பாணத்தில் 23_ஜுலை அன்று சிங்கள ராணுவம் சாலையில் சென்றோர் மீது திடீர் துப்பாக்கி சூடு நடத்தியது அதில் 50 அப்பாவி தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டனர்.

வெளிக்கடை சிறையில் 25_ஜுலை அன்று சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருந்த 35 தமிழர்கள் சிங்கள குற்றவாளிகளால் கொல்லப்பட்டனர்.
இச்சம்பவத்திற்க்கு பிறகு 28 தமிழ் கைதிகளை Youth Ward என்ற பிரிவுக்கு மாற்றினர்.மீண்டும் 27_ஜுலை அன்று சிங்கள குற்றவாளிகளால் சிறை மதில் சுவற்றை தாண்டி குதித்து வந்தனர்.இம்முறை அவர்களிடம் ஆயுதங்களும் இருந்தன். 28 தமிழ் கைதிகளில்,தமிழ் சமுதாயத்திற்காக் பெரிதும் பாடுப்பட்ட திரு.டாக்டர்.ராஜசுந்தரம் என்பவரும் ஒருவர்.தாக்க வரும் சிங்களர்களிடம் இருந்து தன் தமிழ் தம்பிமார்களை காத்திட முன்னேறிய திரு.டாக்டர்.ராஜசுந்தரம் அவர்களை அந்த இடத்திலேயே கொன்றது கொடூரர்களின் கூட்டம். மற்றவர்கள் அங்கிருந்த மேசை,நாற்காலி ஆகியவற்றை உடைத்து அதனை கொண்டு தங்களை தாக்க வந்தவர்களிம் இருந்து தப்பினார்கள்.

புல்லுமலை, பட்டியகோலா, ஒரு பசுமை படர்ந்த இயற்கையின் அற்புதமான பகுதி. அங்கு தமிழர்கள் நூற்றாண்டுகளுக்கு மேலாக வாழ்ந்து வந்தனர்.சிங்களர்களால் அழிக்கப்பட்ட அப்பகுதியின் இன்று அவற்றின் நினைவாக, சிதைக்கப்பட்ட கல்விசாலைகளும், கோவில்களும்,தேவாலயங்களும் வன்முறை காட்சிகளுக்கு சாட்சியாய் நிற்கின்றன.1983_முதல் 1990 _வரை ஏறத்தாழ 400 குடும்பங்கள் காணாமல் போயின.கணக்கிலடங்கா கற்ப்பழிப்பு சம்பவங்கள் நடந்தன.எந்தவொரு சர்வதேச அமைப்பும் காணாமல் போன அந்த 400 குடும்பங்களின் நிலை என்ன ஆயிற்று என்று இன்றுவரை கண்டு கொள்ளவில்லை.

வன்முறை தொடங்கிய ஐந்தாவது நாள், 28 _ஜுலை அன்று தொலைக்காட்சியில் பேசிய பிரதமர் பாதிக்கப்பட்ட தமிழர்களுக்காக ஒரு ஆறுதல் வார்த்தை கூட கூறவில்லை. நடத்தப்பட்ட கலவரங்களுக்கு பின் International Commissin of Jurists குழு அறிக்கை வெளியிட்டது.

பால் சிகார்ட் என்பவர் வெளியிட்ட அந்த அறிக்கையின் முக்கிய வரிகள் இங்கு ஆங்கிலத்திலேயே தரப்பட்டுள்ளது.

``In his address to the nation on the 5th day of rioting president did not see it fit to utter one single word of sympathy for the victims of the violence and destruction which he lamented. If his concern was to reestablish communal harmony in the Island whose national unity he was anxious to preserve by law that was a misjudgment of monumental proportions...

But what I find most extraordinary is that, to this day, there has been no attempt to find out the truth through an official, public and impartial enquiry, when the situation in the country cries out for nothing less.''

தமிழர் தன்னார்வு தொண்டு நிறுவனங்கள் நடத்திய கணக்கெடுப்பில் 200000 தமிழர்கள் வீடுகள் அற்ற அகதிகளாயினர் மற்றும் 3000 தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டத்த தகவலையும் தந்தனர். நடத்தப்பட்ட அனைத்து வன்முறைகளும் அரசின் ஆதரவு பெற்ற சிங்கள குண்டர்களை கொண்டும் காவல்துறை,ராணுவ உதவியுடன் நடத்தப்பட்டன என்றும் இவை அனைட்தும் ஆளும் அரசாங்க உறுப்பினர்களின் ஆதரவோடும் நடந்தன என்றும் அரசு சார்பற்ற அனைத்து செய்திகளும் கூறின.
இந்த கலவரங்களை உலகிற்கு தெரியப்படுத்த வேண்டும் என்பதற்காக இச்சம்பவங்களை நேரில் கண்டவர்கள் உதவியுடன் எழுதப்பட்ட நூல்களின் விபரங்கள் இதோ.
1. Sri Lanka: A Mounting Tragedy of Error by Paul Sieghart. Report of a mission to Sri Lanka in January 1984 on behalf of the International Commission of Jurists and its British section Justice, March 1984.

2. Detention, Torture and Murder - Sri Lanka by S A David (Survivor of the Prison Massacre).

3. Sri Lanka Hired Thugs by Amrit Wilson in New Statesman, 26 July 1983.

4. Race & Class Vol 26 No 4 1985

1983_ல் தீவு முழுதும் ஆயிரக்கணக்கில் பயங்கரங்கள் அரங்கேறின அவற்றில் பாதிக்கப் பட்டோர் லட்சக்கணக்கானோர் ஆவர். தன் குடும்பம் தன் கண்முன் அழிக்கப்பட்ட துன்பத்தை திரு.சூசைமுத்து தம்பிமுத்து விவரிக்கிறார்:

"1983_ல் இலங்கை ராணுவம் எங்கள் வீடுகளில் இருந்து விலையுர்ந்த பொருட்களை தங்கள் வாகனங்களில் ஏற்றி கொண்டபின் ஏறத்தாழ 45 வீடுகளுக்கு தீ வைத்தது.ஆயுதம் தாங்கியவர்களை எதிர்த்து எங்களால் ஒன்றும் செய்ய இயலவில்லை.உயிர்களை காப்பற்றிக் கொள்ள காய்கறி தோட்டம் நோக்கி அனைவரும் ஓடினர்.நாங்களும் காய்கறி தோட்டம் இருந்த முகில் மலை நோக்கி ஓடினோம்.இலங்கை ராணுவம் எங்களை விரட்டி சூழ்ந்தது, என்னுடைய தம்பி,செல்லதம்பி பேரின்பராசா மற்றும் அவர் கர்ப்பிணி மனைவியையும் இழுத்த ராணுவத்தார்,என் தம்பியின் கைகால்களை கட்டி வைத்து விட்டு அவர் கண் முன்னேயே அவரின் கர்ப்பிணி மனைவியை மாறி மாறி கற்பழித்தனர்.நிர்வாண நிலையில் இருந்த அப்பெண்ணின் வயிற்றை கத்தியால் கிழித்து வயிற்றிலிருந்து குழந்தையை எடுத்து தரையில் அடித்து கொன்றனர்.என் தம்பியை காதில் துப்பாக்கியை வெடிக்க வைத்து கொன்றனர்.பின் அவரின் உயிரற்ற உடலை இழுத்து கொல்லப்பட்ட அவர் மனைவியின் உடல் மீது "கணவனே மனைவியை கற்பழிப்பது" போன்ற நிலையில் கிடத்தி வைத்தனர். அதே வேளையில் எங்களுக்கு மிக அருகில்,யோகநாதன்,அவர் தந்தை ஆறுமுகம் மற்றும் ஜெகநாதன்,ராசய்யா ஆகியோர் சுடப்பட்டு இறந்தனர்,அவர்களின் மார்பு பகுதி கிழிக்கப்பட்டு இதயம் உட்பட்ட உறுப்புகளை வெளியே இழுத்து போட்டிருந்தனர் சிங்களர்கள்"
தொடரும்..,

ஈழத்தமிழர் படுகொலைகள் -பாகம் 1

சிங்கள இனவெறியர்களால் கடந்த அரை நூற்றாண்டுகளாய் நடத்தப்பட்டு வரும் இன படுகொலைகளை வரிசைப்படுத்த எவராலும் இயலாது।கணக்கிலடங்கா எண்ணிக்கையே அதற்கு காரணம். ஆயினும் எம்மால் இயன்ற வரையிலான படுகொலை நிகழ்வுகளை சேர்த்து உங்கள் பார்வைக்கு வைக்கின்றோம்.

1956 - இன்கினியாலாவில் 150 தமிழர் படுகொலை:
1940-களில், வேளான்மை துறை அமைச்சராக இருந்தவர்,பெரும்பாலான தமிழர்கள் வாழ்ந்த பகுதிகளில் வேண்டுமென்றே சிங்கள குடியேற்றங்களை ஏற்படுத்தினார்.குறிப்பாக அம்பாறை மாவட்டத்தில், கலோயா முன்னேற்ற திட்டம் என்ற பெயரிலும், திரிகோணமலை மாவட்டத்தில்,கண்டாலை மற்றும் ஆலை முன்னேற்ற திட்டம் என்ற பெயரிலும், சிங்கள குடியேற்றங்கள் நடந்தன. அவ்வாறு குடியேறியவர்களுக்கு பண உதவியும் தரப்பட்டது.அவர்கள் தமிழர்களை தாக்க தொடங்கினர்,அவர்களுக்கு (சிங்களர்களுக்கு)பாதுகாப்பாக போலீஸும் ராணுவமும் உதவின. அங்கு பௌத்த கோயில்கள் பெரிய மணிக்கூண்டு வைத்து கட்டப்பட்டன.இந்த மணிக்கூண்டு அடிக்கப் படும் போது அந்த சத்தம் எதுவரை கேட்கிறதோ அதுவரையிலான நிலங்கள் அனைத்தும் பௌத்த சிங்களர்களுக்கு சொந்தம் என்று காட்டுமிராண்டி சட்டத்தை அவர்களே உருவாக்கினார்கள்.இப்படி ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட நிலங்கள் அனைத்தும் தமிழர்களுக்கு சொந்தமானவை. 1956 ல் நடந்த பொது தேர்தலில் பண்டாரநாயகே வென்றவுடனே "சிங்களர் மட்டும்" என்ற சட்டத்தை பிறப்பித்தார்.அதை செய்வேன் என்று தேர்தல் அறிக்கை தந்ததாலே அவர் வெற்றி பெற்றார்.தமிழர்களுக்காக்க இருந்த அரசியல் கட்சிகள் கூடி அமைதி முறையில் போராட முடிவெடுத்து 05/06/56 அன்று சத்தியாகிரக போராட்டத்தை கொழும்புவில் கடற்கரை நோக்கி அமைந்திருந்த பழைய நாடாளுமன்ற கட்டிடத்தின் அருகில் தொடங்கினர்.
அனைத்து தமிழ் அரசியல் கட்சி தலைவர்களுடன்,உலக புகழ் பெற்ற தமிழ் ஆய்வாளரும்,தமிழ் புலமை பெற்றவருமான அருட் தந்தை.திரு.தனிநாயகம் அவர்களும் கலந்து கொண்டார்கள்.போராட்டம் தொடங்கப்பட்ட முதல் நாளிலேயே சிங்கள வன்முறை கூட்டம் தாக்க ஆரம்பித்தது.கொழும்புவில் தமிழர்களின் வியாபார நிறுவனங்கள் குறிவைத்து சூரையாடப்பட்டன.இலங்கை தீவு முழுதும் வன்முறை மூண்டது. "அம்பாறை" மாவட்டத்தில் சமீபத்தில் குடியேற்றப்பட்ட சிங்களர்கள் தமிழர்களை கொல்லத் தொடங்கினர்.கரும்பு தோட்டத்திலும்,ஆலையிலும் பணி புரிந்த 150 தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டனர். கரும்பு தோட்டங்கள் தீ வைக்கப்பட்டு அதில் கொல்லப்பட்ட தமிழர்களின் உடல்கள் மட்டுமின்றி காயப்பட்டவர்களும் உயிரோடும் தீயில் வீசப்பட்டனர்.

இதுவே இலங்கை தீவில் தமிழர்களுக்கு எதிராக நடத்தப்பட்ட முதல் பதிவு செய்யப்பட்ட படுகொலை சம்பவம் ஆகும்.இச்சம்பவத்தை "எமர்ஜென்ஸி 58" என்ற தன் நூலில் "டார்சி விட்டாச்சி" என்ற ஆசிரியர் "மாபாதக படுகொலை நிகழ்வு" என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.

1974 - தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாடு தாக்குதல் - 9 பேர் பலி.
யாழ்பாணத்தில், 1974 ஜனவரி 3-10 ல் தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாடு நடத்திட முடிவெடுக்கப்பட்டு அதற்கான ஆயத்த பணிகள் நடந்தன। இம்மாநாடு நடந்திட கூடாது என்று யாழ்பாண மேயர் அரசாங்கத்தின் உத்திரவுடன் நிறைய தடங்கல்கள் செய்தார்।பல்வேறு நாடுகளில் இருந்து வருகை புரிய பல தமிழ் அறிஞர்கள் "விசா" எனப்படும் அனுமதி வேண்டி விண்ணப்பித்திருந்தனர்.மாநாட்டை எவ்வகையிலாவது நிறுத்திட விரும்பிய அரசு, தீவு முழுதும் வாழும் தமிழர்களின் ஈடுபாட்டை துடிப்பை தடுத்திட வழியில்லை என்ற நிலையில் கடைசி கட்டத்திலேயே அனுமதி தந்தது.ஆயினும் வெளிநாட்டு தமிழறிஞர்களுக்கு மிக குறைந்த எண்ணிக்கையிலேயே அனுமதி தந்தது.
மாநாடு யாழ்பாணத்தில் நடப்பதில் தனக்கு விருப்பம் இல்லை என்று கூறி மாநாட்டு அமைப்பின் தலைவர் திரு.தம்பைய்யா தன் பதவியை ராஜினாமா செய்தார்.அதன் பின்பு பேராசிரியர் திரு.வித்யாநந்தன் தலைமை பொறுப்பேற்க மாநாடு திட்டமிட்டப்படி 3 ம் தேதி தொடங்கியது.யாழ்பாணம் முழுதும் தமிழர்கள் விழாக்கோலம் பூண செய்திருந்தனர்.
உற்சாகமும்,துடிப்புமாய் இதுவரை இலங்கை மண்ணில் இதுபோல் தமிழ் மாநாடு நடந்ததில்லை என்று நிருபித்தார்கள் தமிழர்கள்.
மாநாட்டின் கடைசி நாள் (10 ஜனவரி 1974) நிகழ்வாக தமிழ்நாட்டில்
இருந்து வருகை புரிந்திருந்த பேராசிரியர் திரு.நைனா முகமது அவர்கள் தமிழ்மொழியின் சிறப்பு பற்றியும் தமிழர் கலாசாரம் பற்றியும் உரையாற்றிக் கொண்டிருந்த போது, யாழ்பாண காவல்துறை இணை ஆய்வாளர் சந்திரசேகர என்ற கொடூர மனம் கொண்ட அதிகாரியின் தலைமையில் திடீரென நுழைந்த காவல் படை, மாநாட்டில் பங்கேற்க வந்தவர்களை தாக்க தொடங்கியதுடன் துப்பாக்கியால் சுடவும் ஆரம்பித்தனர். விழா மேடையை சிதைத்தனர், முடிவில் தங்கள் சிங்கள இனவெறிக்கு சாட்சியாய் 9 தமிழர்களை கொன்றதுடன் நூற்றுக்கும் மேற்ப்பட்டோரை படுகாயப்படுத்தினர்.

அவ்வாறு ஒரு கொடிய நிகழ்வை நடத்திய காவல்துறை இணை ஆய்வாளர் சந்திரசேகர_வை பாராட்டி பதவி உயர்வு கொடுத்தார் அந்நாட்டின் பிரதமர் சிரிமாவோ பண்டாரநாயகே.

1977 - இனப் படுகொலை
1977 ஜுலை மாதம் நடந்த நாடாளுமன்ற தேர்தலில் United National Party (UNP) கட்சி 140 இடங்களை கைப்பற்றி பெரும் வெற்றி பெற்றது. ஆட்சியை இழந்த SLFP கட்சி வெறும் 8 இடங்களையே பெற்றது. தமிழர் பெரும் எண்ணிக்கையில் வாழும் இடங்களில் பல்வேறு தமிழ் கட்சிகள் 18 இடங்களை கைப்பற்றியது சிங்கள ஆதரவு கட்சிகளுக்கு பெரும் ஆத்திரத்தை ஏற்படுத்தியது.
அதன் விளைவாக யாழ்பாணத்தில் சிங்கள காவல்துறையினர், தமிழர் பயிலும் பள்ளிக்குள் நுழைந்து பாலியல் பலாத்காரங்களுக்கு தமிழ் சிறுமிகளை உட்படுத்தினர்.அதை எதிர்த்த தமிழர்களை ஆயுதம் தாங்கிய காவல்துறையினர் அச்சுறுத்தினர்.அதனை தொடர்ந்து யாழ்பாணம்-கொழும்பு இடையிலான பயணிகள் வேக ரயில் வண்டி அனுராதபுரம் ரயில் நிலைய நிறுத்தத்தில் வைத்து தாக்கப்பட்டது.
இத்தாக்குதலை தொடர்ந்து தீவு முழுதும் தமிழர்கள் தாக்கப்பட்டனர் குறிப்பாக, திரிகோணமலை,வவுனியா,ரத்மலானா,பதுல்லா,கொழும்பு, நகர தமிழ் மக்கள் பெரிதும் பாதிப்படைந்தனர்.இக்கொடிய வன் தாக்குதல்களை கண்டித்து தமிழ் கூட்டமைப்பின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் ஒருமித்து குரல் எழுப்பினார்கள். ஆனால் பிரதமர் J.R.ஜெயவர்தனே நாட்டில் அமைதி நிலவுவதாகவும் தடை சட்டமோ,அவசர சட்டமோ கொண்டு வர வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்றும் அத்தகைய சட்டத்துடன் நாட்டை ஆள்வதில் தமக்கு விருப்பம் இல்லை என்றும் கூறினார்.

இச்சம்பவத்தை விசாரிக்க அரசாங்கமே, சான்சோனி கமிஷன் அமைத்தது. 1977 ல் தொடங்கிய விசாரணை 1980 ல் அறிக்கையாக வெளியிடப்பட்டது. அவ்வறிக்கையில், 300 தமிழ் பொதுமக்கள் கொல்லப்பட்டார்கள் என்றும் ஆயிரத்திற்க்கும் அதிகமானோர் தாக்குதலுக்கு உள்ளாகினர் என்றும்,கத்தி,இரும்பு குழாய்கள்,மரக்கட்டைகள் கொண்டு இவர்கள் தாக்கப் பட்டுள்ளார்கள் என்றும் கூறியது. தன் அறிக்கையின் முடிவாய் கொல்லப்பட்டோர்க்கும்,தாக்கப்பட்டோர்க்கும் உரிய இழப்பு நிதி தரப்பட வேண்டும் என பரிந்துரை செய்தது.ஆனால் அவ்வாறு நிதி உதவி எதுவும் அரசாங்கத்தால் தரப்படவில்லை.

அரசாங்க சார்பற்ற நிறுவனங்கள் நடத்திய விசாரணையில் 1500 தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டதாக அறிக்கை வெளியிடப்பட்டது.

1981 - இனக் கலவரம்
1981 பொதுத் தேர்தல் கூட்டத்தில் கலந்து கொள்ள இலங்கை அமைச்சர்களான காமினி திசநாயகே மற்றும் சிறில் மேத்யூ ஆகியோர் யாழ்பாணத்திற்க்கு வந்திருந்தனர்.அவர்களின் வருகைக்காக மிக பெரும் காவல் படையும் சிங்கள குண்டர் படையும் பாதுகாப்பு என்ற பெயரில் வந்திறங்கி அட்டூழியங்களை தொடங்கினர். அதன் விளைவாய் 31/05/81
அன்று ஒரு சிங்கள காவல் துறை நபர் இறந்தார்.யாழ்பாணம் துரையப்பா மைதானத்தில் தங்கியிருந்த சிங்கள வெறியாளர்கள் உடனே விஸ்வரூபம் எடுக்க தொடங்கினர்.யாழ்பாணம் நாச்சியார் கோயிலுக்கு தீ வைத்து கொளுத்தினர்.
சிங்கள காவல் துறையினர் யாழ்பாணம் சந்தைக்குள் புகுந்து கடைகளுக்கு தீ வைத்தனர்.தமிழர்கள் வியாபாரம் செய்ய வைத்திருந்த சரக்குகள் அனைத்தும் தீக்கிரையாயின. தமிழ் கலாசார பிரதிபலிப்பாய் நிறுவப்பட்ட சிலைகள் வீழ்த்தப்பட்டன. 1974 _தமிழ் மாநாடு நிகழ்ச்சியில் கொல்லப்பட்டவர்களின் நினைவாக கட்டப்பட்டிருந்த நினைவாலயம் தகர்க்கப்பட்டது. வெறியர் கூட்டம் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களின் விடுதிக்குள் புகுந்தது.நாடாளுமன்ற தமிழ் உறுப்பினர் திரு.யோகேஸ்வரன் இல்லத்தை தேடினர்.அவர்கள் தாக்க வரும் செய்தி அறிந்து அவர் தன் குடும்பத்தாருடன் பின் பக்க வாயில் வழியே வெளியேறி தப்பித்தார்.

ஜுன் 1981_ல் திரு.யோகேஸ்வரன் "இந்தியா டுடே" பத்திரிக்கைக்கு அளித்த பேட்டியில் தன் வீட்டை தீயிட்டவர்கள் சிங்களர்கள் தான் என்று கூறியுள்ளார்.

தொடரும்..,

தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் அறிக்கை

தமிழக மீனவர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்ட சம்பவத்துக்கும் 12 தமிழக உறவுகள் காணாமல் போனமைக்கும் எதுவித தொடர்பும் இல்லை என்று தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் உத்தியோகப்பூர்வமாக விளக்கம் அளித்துள்ளனர்.

தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் தலைமையகம் வெளியிட்டுள்ள அறிக்கை:

அரசியல்துறை,
தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்,
தமிழீழம்
30.04.2007

தமிழக மீனவர்கள் ஐந்து பேர் கடலில் வைத்துச் சுட்டுக்கொல்லப்பட்ட சம்பவத்திற்கும் விடுதலைப் புலிகளுக்கும் தொடர்பு இருப்பதாக வெளிவருகின்ற செய்திகள் முற்றிலும் உண்மைக்குப் புறம்பானவை என்பதை தெளிவுபடுத்த விரும்புகின்றோம்.

இவை தமிழ் மக்களுக்கும் அவர்களுடைய விடுதலைப் போராட்டத்திற்கும் எதிரான சக்திகளால் திட்டமிடப்பட்டு வெளிக்கொணரப்படும் கட்டுக்கதைகளே ஆகும்.

தமிழக மக்களுக்கும் எமது மக்களுக்கும் இடையிலான நல் உறவினைப் பிரித்து எமது மக்களைத் தனிமைப்படுத்தி அவர்களின் மீது மிகப்பெரும் மனிதப் பேரவலங்களை கட்டவிழ்த்து விட்டு இன அழிப்பொன்றை சிறிலங்கா அரசாங்கம் முன்னெடுத்து வருகின்றது.

அதன் ஒரு பகுதியாகவே தமிழக மீனவர்களை அவ்வப்போது கடலில் வைத்துச் சுட்டுக்கொன்று விட்டு அதற்கான பழியை தமிழ் மக்கள் மீதும் விடுதலைப் புலிகள் மீதும் சுமத்தி விடுகின்ற வழமை தொடர்ந்து வருகின்றது.

இப்படியான குற்றச்சாட்டுக்களை காரணமாக வைத்து இந்திய அரசுடன் ஒரு கூட்டு கடல் ரோந்து நடவடிக்கையை தொடங்குவதற்கும் அதன்மூலம் தமிழ் மக்களின் விடுதலைப் போராட்டத்தினை நசுக்கிவிடலாம் என்றும் சிறிலங்கா அரசு கனவு காண்கிறது.

அதற்காகவே தமிழக மீனவர்கள் மீது தாக்குதல்களை தொடர்ந்து நடாத்தி வருகின்றது. இதன் மூலம் தமிழக உறவுகளை எமது மக்களிடமிருந்து அன்னியப்படுத்தி தனது இனப்படுகொலை முயற்சிகளை அவர்களுக்கு மறைத்து அரசியல் இலாபம் சம்பாதிக்க நினைக்கின்றது.

எமது மக்களும் அமைப்பினரும் எப்போதும் தமிழக உறவுகளுடன் ஒரு நல்ல உறவினைப் பேணி வருகின்றனர். அவர்களை அச்சுறுத்துவதற்கோ, அவர்களின் உயிர்களுக்கு ஊறுவிளைவிப்பதற்கோ நாம் ஒருபோதும் முயற்சிக்கவில்லை.

பதிலாக பல ஆபத்துக்களில் இருந்தும், சிறிலங்கா அரசின் வன்முறைகளில் இருந்தும் பல சந்தர்ப்பங்களில் அவர்களை காப்பாற்றி பத்திரமாக கரை சேர்த்திருக்கின்றோம். தமிழகத்திற்கு அனுப்பி வைத்திருக்கின்றோம்.

அப்படியிருந்தும் 300-க்கும் மேற்பட்ட தமிழக உறவுகள் சிங்களக் கடற்படையால் இதுவரையும் கொல்லப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்பது மிகவும் மனவேதனைக்குரியதே.

அந்த விதத்திலே அண்மையில் இடம்பெற்ற வன்முறையும் திட்டமிடப்பட்டு சிங்கள இராணுவத்தினராலேயே மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றது. மேலும் அதற்கு விடுதலைப் புலிகள் தான் காரணம் என்ற பொய்யான பரப்புரையையும் அது முன்னெடுத்து வருகின்றது.

இவ் வன்முறையில் 12 தமிழக உறவுகள் காணாமற் போய்விட்டதாக கூறப்படுகின்றது. இவர்கள் குறித்த நிலவரங்களை அறிவதற்கு எமது கடற்படையினர் தொடர்ந்து முயற்சி செய்து வருகின்றனர்.

எமது பிரதேசத்தில் இதுவரைக்கும் அப்படியானவர்கள் இருப்பது தொடர்பாக எந்தத் தகவல்களும் கிடைக்கவில்லை.

ஆயினும் எமது பிராந்தியத் தலைவர்களுடன் இது தொடர்பாக தொடர்பு கொண்டிருக்கின்றோம். மீனவர்கள் தொடர்பான தகவல்கள் கிடைத்தால் அவர்களை மீட்பதற்கான எந்த நடவடிக்கைகளுக்கும் ஒத்துழைப்பதற்கு நாம் தயாராக இருக்கின்றோம்.

தமிழக காவல்துறையினர் பேச்சு நடத்தவில்லை

தமிழகக் காவல்துறை இது தொடர்பாக எமது அமைப்புடன் தொடர்புகொண்டதாகவும், பேச்சுவார்த்தைகள் இடம்பெறுவதாகவும் வெளிவருகின்ற செய்திகள் யாவுமே உண்மைக்குப் புறம்பானவையாகும். இதுவரையில் தமிழகக் காவல்துறைக்கும் எமது அமைப்புக்குமிடையில் உத்தியோகபூர்வமான எந்தத் தொடர்புகளும் ஏற்படுத்தப்படவில்லை என்பதனை சுட்டிக்காட்ட விரும்புகின்றோம்.

தமிழக மக்கள் மீது சிறிலங்கா அரசு முன்னெடுத்து வருகின்ற நீண்ட கால வன்முறையின் பின் புலத்தினை தமிழக மக்கள் நன்றாக அறிந்திருக்கிறார்கள்.

அத்துடன் எமது மக்களுக்கும் எமது விடுதலைப் போராட்டத்திற்குமாக அவர்கள் குரல் கொடுத்தும் வருகிறார்கள். இத்தகைய பின்னணியில் இவ்வாறான வன்முறைகளையும் இதற்குக் காரணமானவர்களையும் தமிழக உறவுகள் உண்மையாகவே இனங்காணுவார்கள் என்றே நம்புகின்றோம்.

தொடர்ந்தும் இத்தகைய வன்முறைகள் இடம்பெறாது தடுப்பதற்கு எமது மக்களும், அமைப்பினரும் பூரண ஆதரவினை வழங்கிநிற்பார்கள் என்று அந்த அறிக்கையில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

"புலிகளின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்"

இவ்வாறு அந்த அறிக்கையில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.